به گزارش مشرق، در عالم سیاست بین‌الملل، اگرچه سیاست‌مداران و سیاست‌هایشان گونه‌های مختلفی دارند اما در یک نوع تقسیم‌بندی، دو گونه سیاست خارجی بیشتر وجود ندارد: «سیاست خارجی متمایل به حفظ وضع موجود در عرصه بین‌الملل» و «سیاست خارجی تجدیدنظر طلب».

سیاست خارجی متمایل به حفظ وضع موجود که از آن می‌توان تسامحا به‌عنوان سیاست خارجی «محافظه‌کار» یاد کرد، خود را با نظم‌های سیستمی و زیرسیستمی تطبیق می‌دهد. در این نوع سیاست خارجی، نظم بین‌المللی که برآمده از اراده قدرت‌های بزرگ بین‌المللی است، به‌عنوان یک اصل پذیرفته می‌شود و زیرسیستم‌های این نظم هم که نظم‌های منطقه‌ای هستند، بالطبع و به‌تبع، پذیرفته می‌شوند.